2008 round 2 #46 overall by Florida Panthers. Highlights. 1. 1. Brother: Colton Robak. Robak is known as a two-way defenseman with good size and fine hockey smarts. Skates well and has a good first pass. Can also play a physical game. - Erik K. Piri, EP (2017) ubiór Robaka. strój Robaka. robak. Wszystkie rozwiązania dla KSIĄDZ ROBAK CZĘSTOWAŁ NIĄ SZLACHTĘ. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. duży zielony owad z długimi czułkami, wydający charakterystyczne dźwięki: w muzyce: szybkie powtarzanie jednego lub wielu dźwięków: minerał czerwony lub czerwonobrunatny, używany do wyrobu biżuterii i przedmiotów ozdobnych: ostry przenikliwy dźwięk: przedmiot kultu: ptak błotny wydający w locie beczący dźwięk Budzi wstręt i grozę, a w dodatku bardzo często nie wiadomo, czym jest i czy jest groźny. Dziś pokażemy Wam kilka gatunków owadów z długimi czułkami, które mogą zjawić się w naszych domach i są szkodnikami, więc trzeba zachować czujność. Zapraszamy do lektury wpisu! DUVO+ Robak pluszowy z kocimiętką - DUVO+, w empik.com: 15,30 zł. Przeczytaj recenzję DUVO+ Robak pluszowy z kocimiętką. Zamów towar z dostawą do domu! Martwy robak (dead bug) z piłką. Świetne ćwiczenie na mocny brzuch. www.treningiidieta.pl @treningiidieta Poniżej znajdziesz odnośniki do słowników zewnętrznych, w których znaleziono informacje związane z rzeczownikiem czułek: » Odpowiedzi do krzyżówki dla rzeczownika czułek. » Synonim dla rzeczownika czułek. » Wyjaśnienie znaczenia rzeczownika czułek. » Szukaj informacji o rzeczowniku czułek w wyszukiwarce Google. CKCG. Please verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #4d91bcf6-125c-11ed-bf09-704f6a6d706f ROBAK Z CZUŁKAMI OZDOBA CERAMICZNA DO DOMU I OGRODU WYMIARY: WYSOKOŚĆ 22CM DŁUGOŚĆ 32CM WYRÓB CERAMICZNY PRODUKOWANY RĘCZNIE, Z MATERIAŁÓW NAJWYŻSZEJ JAKOŚCI WYKORZYSTYWANE DO PRODUKCJI FARBY SĄ EKOLOGICZNE I ODPORNE NA WARUNKI ATMOSFERYCZNE. CIĄGŁA DBAŁOŚĆ O ORYGINALNY I NIEPOWTARZALNY CHARAKTER PROJEKTOWANYCH WZORÓW IDĄ W PARZE Z NAJWYŻSZĄ JAKOŚCIĄ STOSOWANEJ MASY. SPEŁNIA OCZEKIWANIA NAJBARDZIEJ WYMAGAJĄCYCH KLIENTÓW Uwaga w trosce o bezpieczeństwo naszych przesyłek prosimy o sprawdzenie paczki w obecności kuriera w razie jakichkolwiek uszkodzeń prosimy o spisanie protokołu szkody w przypadku braku protokołu reklamacja nie zostanie przyjęta PRODUKT POLSKI Karaczan Prusak (Blatella germanica) Samiec prusaka jest brunatno-żółty z jaśniejszymi nogami i czułkami. Samica natomiast jest nieco ciemniejsza. Na głowie Prusaka znajdują się długie, cienkie czułki. Są one w ciągłym ruchu, gdyż dla są ważnymi narządami zmysłowymi. Odnóża ich są długie i mają charakterystyczne kolce na goleniach. Stopa zbudowana jest z 4 członów, który każdy ma przylgi, a ostatni ma dodatkowo poduszeczkę i pazurki. Dzięki tak zbudowanym stopom, Prusak może łatwo poruszać się po gładkich i pionowym powierzchniach. Karaczan Prusak ma dobrze wykształcone skrzydła, ale nie fruwa. Używa skrzydeł do „lotu szybowcowego” lub jako „spadochronu” przy spadaniu z większych wysokości. Jest owadem występującym gromadnie, najczęściej w lokalach z centralnym ogrzewaniem. Prusaki potrzebują do swojego rozwoju schronienia przed światłem, wody (bez niej nie przeżyją dłużej niż 12 dni posiadając pokarm), pożywienia (prawie wszystko, a w szczególności tłuszcz, produkty mączne i zbożowe), spokoju (uciekają przed hałasem, zmianą temperatury, ruchami powietrza) i ciepła (występują w okolicach kuchenek, urządzeń elektrycznych, grzejnikach). Karaczan wschodni, Karaluch (Blatta orientalis) Karaluchy są błyszczące i ciemnobrązowe (prawie czarne), Poczwarki (formy nierozwinięte) mogą być czerwono-brązowe. Długość samców wynosi około 25 mm, a samic blisko 32 mm. Słabo wspinają się po gładkich powierzchniach, co może zredukować ich występowanie w budynkach. Dobrze tolerują zimno, dlatego łatwo je znaleźć na zewnątrz budynków, w piwnicach, ciemnych szparach i szczelinach, w rynnach, ogrodach, zewnętrznych konstrukcjach z cegieł itp. Karaluch prowadzi nocny tryb życia. Swoją kryjówkę opuszcza najczęściej dopiero po zapadnięciu zmroku. Jest osobnikiem wszystkożernym i jednym z niewielu zwierząt zdolnych do trawienia keratyny. Z chęcią kolonizuje zakamarki i brudne restauracje. Jedzenie spożywa od razu, nigdy nie przynosi jedzenia do swojej kryjówki. Zdumiewające jest to, że potrafi obyć się bez jedzenia i wody przez wiele tygodni i nie odbija się to na jego zdrowiu. Należy do najszybciej pełzających owadów na świecie – porusza się z prędkością do 3,5 mili na godzinę, co jest dla owadów prędkością zawrotną. Karaczan amerykański (Periplaneta americana) Bardzo duży (28-35 mm) czerwonobrązowy owad o długich, sięgających poza ciało czułkach i dobrze rozwiniętych, wyraźnie widocznych skrzydłach. Wyglądem przypomina dużego karalucha. Prawdopodobnie pochodzi z tropikalnych regionów Ameryki, obecnie bytuje również w krajach klimatu umiarkowanego, szczególnie w miastach portowych, rozprzestrzeniając się głównie wraz z towarami. W Polsce spotykany wyłącznie w pomieszczeniach dobrze ogrzanych (cieplarnie, piekarnie). Zasiedla piwnice lub pomieszczenia parterowe. Nie potrafi się wspinać po płaszczyznach pionowych. Jest wszystkożerny i aktywny nocą. Samice żyją 2 lata, samce około roku. Mrówka faraona (Monomorium pharaonis) Mrówki faraona pochodzą ze strefy tropikalnej. Rozwleczone wraz z rozwojem handlu są teraz szeroko rozpowszechnione. W rejonach o klimacie umiarkowanym, ze względu na wymagania cieplne i wilgotnościowe, ich bytowanie ograniczone jest do pomieszczeń. Mrówki faraona można znaleźć w domach mieszkalnych, hotelach, szpitalach, biurach. Zasiedlają również budynki z produktami spożywczymi, ogrody zoologiczne i statki. W klimacie ciepłym występują na otwartych przestrzeniach. Robotnice długości 1,5-2 mm, żółto-brązowe, niekiedy z brązowym odwłokiem. Samce długości 3 mm, czarne, uskrzydlone, lecz nie latają. Hurtnica czarna (Lasius niger) Owad ruchliwy, gnieździ się w trawie, w ścianach i pod brukowanymi drogami. Poszukuje pożywienia w dużym promieniu od mrowiska i może także wnikać do domów. Poszukujące pożywienia robotnice zanieczyszczają żywność i powierzchnie oraz niepokoją swoimi wędrówkami. Preferują słodkie pokarmy. W ogrodach odkrywają korzenie roślin i przesuszają glebę. Hodują szkodliwe mszyce dla rosy miodowej. Z drugiej strony są pożyteczne, gdyż są drapieżcami dla innych owadów. Robotnice budują i rozbudowują mrowisko, opiekują się larwami, poszukują pożywienia, a królowe pozostają cały czas w mrowisku. Pluskwa domowa (Cimex lectularius) Jest najbardziej dokuczliwym pasożytem człowieka. Pluskwy żyją w otoczeniu ludzi – najczęściej w sypialniach. Każdy dom może być zasiedlony przez pluskwy, a porażenie na ogół związane jest z niskim poziomem higieny. Dorosłe osobniki długości 5 mm, koloru czerwono-brązowego, po najedzeniu stają się purpurowe. Czułki dobrze rozwinięte, cztero członowe. Oczy wyraźne, czarne, pojedyncze. Stopy z pazurkami, mogą się wspinać po chropowatych powierzchniach (np. po ścianach). Podstawowym gospodarzem jest człowiek, jednak może pasożytować także na stałocieplnych zwierzętach. Znajdowana w siedliskach człowieka na całym świecie. Dorosłe pluskwy jak i nimfy podobnie żyją przez większość czasu kryjąc się w szczelinach, a wychodząc nocą. Zwykle zaraz o zmroku żerują wysysając krew swoich żywicieli. Ich kryjówki są w pobliżu śpiących gospodarzy: w ramach łóżek i w materacach, w meblach, za boazerią, pod tapetami, wszędzie gdzie jest ciemno w czasie dnia. Rybik cukrowy (Lepisma saccharina) Jest to dość często spotykany szkodnik. Występuje zarówno w mieszkaniach jak i zakładach produkcyjnych. Można go spotkać na swej drodze głównie nocą, w wilgotnych pomieszczeniach. W mieszkaniach występuje głównie w łazience. Ze względu na swą budowę, bardzo łatwo chowa się we wszelkich zakamarkach, szczelinach i pęknięciach. Lubi ciepłe i zacienione miejsca. Jest koloru szaro-srebrzystego, a długość dorosłego osobnika to około 10 mm. Ich pokarmem jest celuloza, glukoza i polisacharydy. Może to być papier, resztki ze stołu, kleje, tapety, wełna, skóra itp. Pchła (Siphonaptera) Pchła jest bezskrzydłym owadem, żywiącym się krwią wyssaną po ugryzieniu zwierzęcia. Najbardziej pospolitymi gatunkami są pchły występujące u psów i kotów (Ctenocephalides canis i Ctenocephalides felis). Dorosła pchła bytuje na Twoim psie lub kocie – przez cały czas, praktycznie go nie opuszczając. W ciągu doby pochłania 20 razy więcej krwi niż sama waży. Istnieje również gatunek Pchły ludzkiej (Pulex Irritans). Pchła ludzka żywi się krwią, którą pobiera bezpośrednio z podskórnych naczyń krwionośnych. Ssie krótko, kilkakrotnie w ciągu dnia. Dla większości ludzi ukłucie przez pchłę jest niegroźne, jednak u bardziej wrażliwych osób mogą pojawić się zmiany skórne, a miejsce ukłucia może być zaczerwienione, opuchnięte, a nawet może pojawić się wysypka. Szubak (Attagenus pellio) Jest chrząszczem z rodziny skórnikowatych. Osobnik dorosły ma długość 4,5-5,5 mm, a na jego ciemnobrązowych lub czarnych okrywach widać dwie białe kropki. Samce różnią się od samic budową czułków: u osobników męskich ostatnie człony tych narządów są znacznie dłuższe. Ciało brązowej larwy mierzy ok. 1 cm. Porastają je szczecinowate włoski, które na końcu odwłoka są wyjątkowo długie i tworzą charakterystyczny pędzelek. Chrząszcze zasiedlają gniazda dzikich i domowych ptaków, skąd ich potomstwo przedostaje się do pomieszczeń gospodarczych oraz mieszkalnych. Każda samica składa w ciągu swojego życia ok. 50 jaj. Stadium larwalne szubaka dwukropka trwa 1-2 lata, natomiast życie osobników dorosłych – zaledwie kilka tygodni. Chrząszcze nie wyrządzają dużych szkód, ponieważ za główny pokarm służy im nektar kwiatowy. Larwy natomiast żywią się martwym naskórkiem ptaków, ale pojawiają się też w magazynach i spiżarniach, gdzie żerują na suchych produktach spożywczych. Uszkadzają również tkaniny pochodzenia zwierzęcego – wełnę i futra, a także skórę. Skorek pospolity (Forficula auricularia) W wyobraźni ludzi skorki jawią się jako straszne, czyhające na nas „szczypawice”, gotowe wcisnąć się nam do butów czy pod kurtkę. Ogromne szczypce nadają im groźny wygląd, a wilgotne i ciemne domostwa specjalnie nie budzą sympatii. Lecz zamiast polować na ludzi, są ogromnym sprzymierzeńcem sadowników, zjadając mszyce i gąsienice. I choć nie tworzą społeczeństw, to jednak troskliwie opiekują się potomstwem. Wybierają miejsca cieniste i wilgotne. Szczególnie upodobały sobie miejscówki pod korą drzew i kamieniami. Mklik mączny (Ephestia kuehniella) Przednie skrzydła szare z niebieskawym odcieniem, w ich części nasadowej i wierzchołkowej występują poprzeczne, czarne, zygzakowate linie. Tylne skrzydła są szerokie, jasnoszare, z ciemniejszymi żyłkami i obwódką zewnętrzną. Skrzydła w czasie spoczynku złożone dachówkowato wzdłuż tułowia. Szkodnik poraża rozdrobnione produkty pochodzenia zbożowego (mąka, płatki, kasza), a także orzechy, suszone warzywa, suszone owoce, kakao. Występuje w strefie klimatu umiarkowanego, w Polsce bardzo groźny szkodnik występujący pospolicie w magazynach, sklepach, młynach i piekarniach. Może wyrządzić poważne szkody. Mól włosienniczek, Ubraniowy (Tineola bisselliella) Mole są dokuczliwymi szkodnikami występującymi w mieszkaniach, na strychach, w sklepach i magazynach z odzieżą. Dorosły mól nie pobiera pokarmu. W okresie życia korzysta z zapasów zgromadzonych przez larwy. Larwy (gąsienice) mola są szkodliwe. Uszkadzają i niszczą przechowywaną odzież, powodując znaczne straty materialne. Mole są drobnymi motylami. Mole latają słabo i niechętnie. Unikają światła, dlatego przebywają w ciemnych i zacisznych miejscach. Występując w mieszkaniach mól, zniszczyć może wełniane dywany i kilimy, obicia tapicerowanych mebli oraz odzież, szczególnie tą, która jest przechowywana w zacisznych miejscach przez dłuższy czas. Psotnik zakamarnik (Liposcelis bostrychophilus) Ciało psotników jest miękkie, blado szare, żółtobiałe lub ciemnobrązowe. Osiągają do 2 mm długości (często występuje również inny przedstawiciel gatunku – psotnik kołatek, który osiąga do 1 mm długości). Psotniki mają stosunkowo dużą głowę z długimi czułkami oraz krótki tułów, natomiast ich odwłok jest pokaźny. Psotniki są blisko spokrewnione z termitami, ale wyglądem bardziej przypominają wszoły i wszy. Obecność psotników w pomieszczeniach magazynowych zawsze świadczy o ich złym stanie sanitarnym. Ponadto wystepują często w wilgotnych i nieogrzewanych piwnicach, na strychach i w spiżarniach, oraz w nowo wybudowanych domach, gdzie ich pokarmem są różne grzyby pleśniowe. Komar brzęczący (Culex pipiens) Komar brzęczący jest najpospolitszym „kwiopijcą” w środowisku miejskim . Może lęgnąć się nawet w zbiornikach bardzo zanieczyszczonych, takich jak odstojniki ścieków i przeciekające węzły cieplne. Jego rozwój może się odbywać w całkowitej ciemności przez cały rok, jeżeli tylko temperatura wody w zalanych piwnicach nie spada poniżej 14 stopni. Może stać się lokalną plagą, jeśli namnoży się licznie np. w piwnicach z cieknącą wodą. Z tych miejsc przedostaje się do pomieszczeń mieszkalnych i może atakować ludzi nawet w grudniu lub w styczniu. Człowiek wydziela charakterystyczny dla niego zapach, dwutlenek węgla i ciepło, czym wabi komary. Odżywiają się wyciekającym sokiem roślin i nektarem kwiatów. Mucha domowa (Musca domestica) Pospolita mucha domowa jest szkodnikiem występującym na całym świecie. Osiąga zwykle 7-9 mm długości i jest szaro czarno ubarwiona. Nie kłuje, nie wysysa krwi, ale daje się we znaki swym natręctwem, a poza tym jest niebezpieczna, bo siadając nie tylko na środkach spożywczych, lecz również na padlinie, kale itp. może przenosić wiele chorób (salmonelozy, cholera, dur brzuszny) wywoływanych przez bakterie wirusy lub pasożyty. Stwierdzono, że jedna mucha może przenosić na swoim ciele ponad milion bakterii. Muchy są aktywne w dzień i lubią ciepłe nasłonecznione powierzchnie. Muszka owocowa, Wywilżna (Drosophila melanogaster) Wywilżna to niewielki owad (wielkości 2-3 mm) należący do rzędu muchówek. Cechą charakterystyczną większości owadów tego gatunku są duże, wyraźne czerwone oczy. Nazwa muszka owocowa pochodzi stąd, że owady te odżywiają się gnijącymi owocami. Muszki owocowe można spotkać w pobliżu fermentujących owoców, wina, słodkich konfitur, dżemów, a także octu. Rozwijające się larwy żywią się mikroorganizmami występującymi na tych samych produktach w trakcie rozkładu i procesu gnicia. Meszka (Simuliidae) Meszki należą do owadów małych, osiągających 1,5–10 (zwykle 3–6) mm długości, zwykle ciemno ubarwionych. Mają krępe ciało z garbem, krótkie i szerokie, opalizujące skrzydła daszkowato ułożone w pozycji spoczynkowej, masywne, 11-członowe czułki i krótkie, grube odnóża. Dorosłe owady zasiedlają tereny o dużym nasyceniu wilgocią, w pobliżu zbiorników wodnych. Często występują masowo. Osa pospolita (Vespa germanica) Osa ma aparat gębowy typu gryzącego, zaopatrzony w silne żuwaczki. Krótkie czułki są mocnej budowy. Po bokach głowy znajdują się duże oczy o złożonej budowie. Dwie pary skrzydeł są cienkie i przezroczyste. Pierwsza para jest znacznie większa od. drugiej. Trzy pary nóg są koloru żółtego. Mocny odwłok ma charakterystyczny rysunek. Na końcu odwłoka znajduje się żądło z gruczołem jadowym. Na końcach stóp znajdują się pazurki umożliwiające chodzenie po chropowatych powierzchniach. Całe ciało owada ma ostrzegawcze, żółto-czarne ubarwienie. Gniazdo osy może mieć postać od jednego do kilku plastrów. Każdy z nich zbudowany jest z jednej warstwy sześciokątnych komórek. Do gniazda prowadzi tylko jedno wejście. Pierwszy plaster buduje królowa, a resztę robotnice. Dorosłe osy żywią się sokiem owoców i nektarem kwiatów. Pokarmem larw jest papka mięsna. Szerszeń (Vespa crabro) Pospolity na terenie całej Polski, zwłaszcza w pobliżu terenów zamieszkiwanych przez ludzi. Żywi się owadami, owocami oraz sokami niektórych drzew. Jego użądlenie może być niebezpieczne dla osób uczulonych na jad owadów błonkoskrzydłych. Jad szerszeni europejskich jest porównywalny z jadem pszczół i os, zawiera jednak nieznacznie większą dawkę toksyn. Szerszenie nie są groźniejsze od mniejszych os, a doniesienia o kilku użądleniach zabijających dorosłych ludzi są zazwyczaj nieprawdziwe (jeżeli nie występuje reakcja alergiczna). Użądlenie szerszenia jest boleśniejsze od użądleń pszczół czy os z powodu większego i głębiej penetrującego żądła oraz około 5% zawartości acetylocholiny w jadzie, powodującej silne pieczenie rany. Szczur wędrowny (Rattus norvegicus) Gryzoń z rodziny myszowatych. Długość osobnika dorosłego może osiągać rozmiary 52 cm ( z ogonem). Wyróżnić można jego zgrupowania zasiedlające doliny rzek, wilgotne starorzecza i zlewiska oraz populacje przechodzące na okres wegetacyjny z domostw na pola uprawne i brzegi rzek. W budynkach mieszkalnych i gospodarskich najchętniej zajmują zaciszne miejsca w piwnicach, pod podłogami oraz w kanałach i urządzeniach kanalizacyjnych. Nory poszczególnych osobników są połączone korytarzami. Na powierzchni wydeptane ścieżki łączą otwory wylotowe nor. Przed otworami nor nie spotyka się kopczyków zimie pod śniegiem szczury nie budują tuneli, a warstwa sypkiego śniegu grubości 15 cm jest dla szczura przeszkodą nie do pokonania. Szczur może poruszać się jedynie po twardej powierzchni śniegu, wydeptując na niej ścieżki. Szczur śniady (Rattus rattus) Szczur śniady pochodzi z tropikalnych lasów południowo-wschodniej Azji. Rozprzestrzeniony został po całym świecie przez człowieka za pomocą środków transportu. W Polsce szczur śniady występuje licznie w portach morskich. Zamieszkuje strychy, górne piętra budynków, spichrze, hale targowe, statki oraz piwnice, a nawet kanały w niektórych miastach. Ponieważ pochodzi z terenów zadrzewionych, doskonale wspina się po krzewach i drzewach. Jego stopy są bardzo chwytne. Skacze na wysokość prawie 1 m, ale pływa gorzej niż szczur wędrowny. Szczur śniady jest mniejszy i smuklejszy od szczura wędrownego – ma dłuższe od niego uszy, duże oczy i ogon. Uszy są cienkie i prawie pozbawione włosów. Pyszczek jest wyraźnie zaostrzony. Mysz domowa (Mus musculus) Jeden z najczęściej spotyknych szkodników w otoczeniu człowieka. Długość osobnika dorosłego może siegać 20 cm (wraz z ogonem). Charakterysuje się smukłą budową ciała, zaostrzonym pyskiem z wąsami. Ogon pokryty pierścieniowatymi łuskami, słabo owłosiony, cienkie i dość długie uszy. W pomieszczeniach zamieszkiwanych przez myszy można wyczuć charakterystyczny, „mysi” zapach, oraz ślady odchodów. Mysz żyje stadnie, tworząc gniazda. Aktywny tryb życia prowadzi głownie nocą. Mysz polna (Apodemus agrarius) Zamieszkuje łąki, pola, skraje lasów, zarośla przydrożne, parki i ogrody na obszarze od środkowej Europy do Japonii i Korei. W Polsce jest pospolita w prawie całym kraju za wyjątkiem Podhala i Tatr. Populacja myszy polnej ulega znacznym wahaniom. Jest to mysz aktywna przez całą dobę i częściej żeruje w dzień niż inne spokrewnione z nią gatunki. Słabo skacze czy się wspina. Żyje w płytkich i słabo rozgałęzionych norach, które sama kopie. Na okres zimy przenosi się do stogów zboża, stodół, a także kopców ziemniaków i buraków. Może wtedy wyrządzić w nich duże szkody. Kret europejski (Talpa europaea) Zamieszkuje łąki i pola Europy i Azji Środkowej. W Polsce jest objęty ochroną gatunkową częściową. Silne, łopatowate łapy z mocnymi zagiętymi do tyłu pazurami są przystosowane do kopania podziemnych tuneli. Szczególnie silne i duże są łapy przednie o zredukowanych kościach przedramienia. Odżywia się dżdżownicami, larwami owadów i drobnymi kręgowcami, które lokalizuje dzięki czułemu słuchowi oraz włosom czuciowym na pysku i ogonie. Owady są sześcionogi stawonogiDlatego jego ciało dzieli się na głowę, klatkę piersiową i brzuch. Ponadto wszystkie mają sześć nóg i dwie pary skrzydeł, które wychodzą z klatki piersiowej. Jednak, jak zobaczymy później, załączniki te różnią się w każdej grupie. W rzeczywistości, wraz z czułkami i aparatem ustnym, pozwalają łatwo rozróżnić różne rodzaje owadów, które istnieją. Ta grupa zwierząt jest najbardziej zróżnicowana i zawiera około miliona gatunków. Uważa się jednak, że większość z nich nie została jeszcze odkryta. Chcesz je dokładniej poznać? W tym artykule AnimalWised przedstawiamy klucze do rozróżniania różnych rodzaje owadów, wraz z ich cechami i nazwami. Klasyfikacja owadów Ze względu na ich ogromną różnorodność klasyfikacja owadów obejmuje dużą liczbę grup. Dlatego skupimy się na najpopularniejszych i najliczniejszych typach owadów. Są to następujące zamówienia: Odonaty Ortoptera Izoptera Hemiptera Lepidoptera Chrząszcze muchówki Błonkoskrzydłe Odonata (Zamówienie Odonata) Odonaty to jedne z najpiękniejszych owadów na świecie. Ta grupa obejmuje ponad 3500 gatunków, które są rozmieszczone na całym świecie. Chodzi o ważki (podczerwień Anizoptera) i ważki ważki (podrząd Zygoptera), owady drapieżne z nimfami wodnymi (młode). Odonaty mają dwie pary błoniastych skrzydeł i nie poruszających się nóg, które służą do chwytania zdobyczy i przylegania do podłoża, ale nie do chodzenia. Ich oczy są złożone i wydają się rozdzielone u koni i blisko siebie u ważek. Ta postać pozwala je odróżnić. Przykłady owadów ząbkowanych Niektóre rodzaje owadów należących do tej grupy to: Niebieska ważkaPanna Calopterix) Ważka cesarzaAnax imperator) Tygrysia ważka (Cordulegaster boltoni) Orthoptera (Zamówienie Orthoptera) Ta grupa jest koniki polne i świerszcze, które liczą ponad 20 000 gatunków. Chociaż można je znaleźć prawie na całym świecie, cieszą się ciepłymi obszarami i porami roku. W nich zarówno młode, jak i dorosłe żywią się roślinami. Są to zwierzęta metaboliczne, które nie przechodzą metamorfozy, chociaż ulegają zmianom. Z łatwością rozróżniamy te typy zwierząt, ponieważ ich przednie skrzydła są częściowo utwardzone (tegmina), a tylne nogi są duże i mocne, doskonale przystosowane do skakania. Zwykle mają zielone lub brązowe kolory, które pomagają im kamuflować się w otaczającym je środowisku i ukrywać się przed dużą liczbą drapieżników, którzy je prześladują. Przykłady owadów ortoptera Oto kilka przykładów koników polnych i świerszczy: Konik polny zielony (Tettigoria viridissima) Różowy konik polny (Euconocephalus thunbergii) Kret krykietGryllotalpa gryllotalpa) Termity (Zamówienie Isoptera) Grupa termitów obejmuje niektóre 2 500 gatunków, wszystko bardzo obfite. Zwykle tego typu owady żywią się drewnem, chociaż mogą zjadać inne substancje roślinne. Zamieszkują duże kopce termitów, które budują w drewnie lub ziemi i prezentują najbardziej złożone znane systemy kastowe. Ich anatomia zależy od różnych kast. Jednak wszystkie mają duże czułki, nogi lokomotywy i 11-częściowy segmentowy brzuch. Jeśli chodzi o skrzydła, to występują one tylko w podstawowych reproduktorach. Pozostałe kasty to bezskrzydłe owady. Przykłady termitów Niektóre gatunki termitów to: termit z wilgotnego drewna (Kalotermes flavicollis) Termit kanaryjski suchego drewna (Cryptotermes brevis) Hemiptera (Zamówienie Hemiptera) Te rodzaje owadów odnoszą się do Roztocza (podrząd Heteroptera) i mszyce, wełnowce i cykady (Homoptera). W sumie istnieje ponad 80 000 gatunków, co czyni ją bardzo zróżnicowaną grupą obejmującą owady wodne, fitofagiczne, drapieżniki, a nawet pasożyty ssące krew. Pluskwy mają hemilitry, to znaczy ich przednie skrzydła są twarde u podstawy i błoniaste na wierzchołku. Jednak wszystkie Homoptera mają błoniaste skrzydła. Większość z nich ma dobrze rozwinięte czułki i aparat gębowo-gryzący. Przykłady owadów pluskwiaków W tej dużej grupie możemy znaleźć takie gatunki jak: Dziobaty bugTriatoma infestans) Czarna mszyca (Aphis fabae) cykada orni Błąd tarczyCarpocoris fuscispinus) Lepidoptera (Rząd Lepidoptera) Grupa Lepidoptera obejmuje ponad 165 000 gatunków motyle i ćmy. Jest to jeden z najbardziej różnorodnych i obfitych gatunków owadów. Dorosłe osobniki żywią się nektarem i są zapylaczami, podczas gdy larwy (gąsienice) są roślinożercami. Charakteryzuje się złożoną metamorfozą (są to holometabolo), błoniastymi skrzydłami pokrytymi łuskami oraz duchem. Jest to bardzo wydłużone urządzenie do ssania, które zwija się, gdy nie karmią. Przykłady owadów Lepidoptera Niektóre gatunki motyli i ciem to: Motyl Atlas (Atlas Attakusa) Motyl cesarza (Thysania agrypina) Czaszka Sfinks Ćma (Acherontia atropos) Chrząszcze (Rząd Coleoptera) Coleoptera lub chrząszcze to najbardziej różnorodna i liczna grupa owadów. Szacuje się, że istnieją 370 000 gatunków znany! Wśród nich są owady tak różnorodne jak latające jelenie (Lukanus cervus) lub biedronki (Coccinellidae). Główną cechą charakterystyczną tego typu owadów jest to, że ich przednie skrzydła są całkowicie zesklerotyzowane i nazywane są elytrami. Zakrywają one i chronią drugą parę skrzydeł, które są błoniaste i używane do latania. Ponadto elytry są niezbędne do kontrolowania lotu. muchówki (Zamów muchówki) Czy muchy, komary i gzy, które skupiają ponad 122 000 gatunków rozsianych po całym świecie. Owady te w trakcie swojego cyklu życiowego przechodzą metamorfozę, a dorosłe osobniki żywią się płynami (nektarem, krwią itp.), dlatego mają aparat gębowy do lizania. Jego główną cechą jest przekształcenie tylnych skrzydeł w struktury zwane huśtawkami. Przednie skrzydła są błoniaste i mają klapę do latania, a rockery pozwalają im utrzymać równowagę i kontrolować lot. Przykłady owadów Diptera Niektóre przykłady owadów należących do tej grupy to: Komar tygrysi (Aedes albopicus) mucha Tsetse (rodzaj Połysk) Hymenoptera (Rząd Hymenoptera) Hymenoptera to mrówki, osy, pszczoły i symfity. Jest to druga co do wielkości grupa owadów, z 200 000 opisanymi gatunkami. Wiele gatunków ma charakter społeczny i jest zorganizowanych w kasty. Inne są samotnikami i często parazytoidami. Z wyjątkiem symfitów, pierwszy odcinek brzucha jest przyczepiony do klatki piersiowej, co umożliwia im dużą mobilność. Jeśli chodzi o aparat doustny, przeżuwa go u drapieżników, takich jak osy, lub lizawicy u tych, które żywią się nektarem, takich jak różne rodzaje pszczół. Wszystkie te rodzaje owadów mają potężne mięśnie skrzydeł i wysoko rozwinięty układ gruczołowy, który pozwala im komunikować się z wysoką wydajnością. Przykłady owadów błonkoskrzydłych Niektóre gatunki występujące w tej dużej grupie owadów to: pszczoła azjatycka (Vespa velutina) Osy Pottera (Eumeninae) Osy pyłkowe (Masarinae) Rodzaje owadów bezskrzydłych Na początku artykułu powiedzieliśmy, że wszystkie owady mają dwie pary skrzydeł, jednak, jak widzieliśmy, u wielu rodzajów owadów struktury te uległy przekształceniu dając początek innym organom, takim jak elytra czy wahacze. Są też owady bezskrzydłeczyli nie mają skrzydeł. Jest to rezultat waszego procesu ewolucyjnego. Dzieje się tak dlatego, że zarówno skrzydła, jak i struktury niezbędne do ich ruchu (mięśnie skrzydłowe czy układy hydrauliczne) wymagają dużej ilości energii. Dlatego też, gdy nie są potrzebne, mają tendencję do zanikania, umożliwiając wykorzystanie tej energii do innych celów. Przykłady owadów bezskrzydłych Najbardziej znane owady bezskrzydłe są najczęściej mrówki i termity, w którym u osobników rozrodczych pojawiają się tylko skrzydła, które odlatują, by tworzyć nowe kolonie. W tym przypadku wyznacznikiem pojawienia się skrzydeł jest pokarm dostarczany larwom: jest to epigenetyka. Oznacza to, że geny, które kodują pojawienie się skrzydeł, są obecne w ich genomie, ale w zależności od rodzaju odżywiania podczas rozwoju, ich ekspresja jest tłumiona lub aktywowana. Niektóre gatunki Hemiptera i Coleoptera mają przekształcone skrzydła i trwale przyczepione do ciała, tak że nie mogą latać. Inne rodzaje owadów, takie jak zamówienie ZygentomaNie mają skrzydeł i są prawdziwymi bezskrzydłymi owadami. Przykładem są robaki wilgoci czy srebrna rybkaSacharyna z ryb srebrzystych). Inne rodzaje owadów Jak powiedzieliśmy wcześniej, jest tak wiele rodzajów owadów, że bardzo trudno jest je wszystkie wymienić. Jednak w tej sekcji podajemy szczegóły dotyczące innych mniej liczebnych lub bardziej nieznanych grup: Dermaptera. Są to skorki, owady, które żyją w wilgotnych obszarach i mają wyrostki przypominające szczypce (płoty) na końcu odwłoka. Zygentoma. Są bezskrzydłymi, spłaszczonymi i wydłużonymi owadami, które uciekają przed światłem i suchością. Są one znane jako „wilgociki”, a wśród nich są srebrne ryby. Blattodea. Są to karaluchy, owady z długimi czułkami i częściowo utwardzonymi skrzydłami, które są lepiej rozwinięte u samców. Oba mają grzbiety na końcu brzucha. Mantodea. Modliszki to zwierzęta doskonale przystosowane do drapieżnictwa. Ich przednie nogi specjalizują się w porywaniu zdobyczy i mają dużą zdolność do wtapiania się w otaczające je środowisko. Phthiraptera. Są to wszy, grupa obejmująca ponad 5000 gatunków. Wszystkie są zewnętrznymi pasożytami ssącymi krew. Neuroptera. Obejmuje kilka rodzajów owadów, takich jak mrówki lwy czy złotooki. Mają błoniaste skrzydła i większość z nich to drapieżniki. Shiphonaptera. Są to przerażające pchły, zewnętrzne pasożyty ssące krew. Jego narząd gębowy jest gryzący i ssący, a tylne nogi są dobrze rozwinięte do skakania. Trichoptera. Grupa Friganos jest bardzo nieznana, chociaż obejmuje ponad 7000 gatunków. Mają błoniaste skrzydła, a ich nogi są bardzo długie, jak u komara. Wyróżniają się konstrukcją „skrzynek” do ochrony ich larw. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje owadów – charakterystyka i nazwy, zalecamy wejście do naszej sekcji Ciekawostki świata zwierząt. Bibliografia Hickman, CP i wsp. (2009). Kompleksowe zasady zoologii. McGraw-Hill, Madryt. Lerauce, P. (2007). Owady Hiszpanii i Europy. Wydania Lynxa. Chiry, M (1995). Przewodnik po owadach w Hiszpanii i Europie. Omega. Insekty domowe nie są najlepszymi towarzyszami człowieka. Glizdy, latające owady czy inne robactwo w domu potrafi skutecznie zepsuć nam dobry humor. Zatem, należy się go… skutecznie pozbyć! Robactwo domowe od wieków pojawia się w domach na całym świecie. Przedstawimy najbardziej popularne z robaków domowych oraz zaprezentujemy sposoby, jak można z nimi sobie raz na zawsze poradzić! Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o insektach w domu. Insekty w domu – jak z nimi walczyć? Czarne robaki, żuczki i mrówki faraona Te owady domowe są bardzo często pojawiającymi się gośćmi w niemal każdym mieszkaniu – a już zwłaszcza w okresie letnim. Bardzo często czarne robaki wędrują do naszych ciepłych mieszkań w celu znalezienia sobie idealnego miejsca do życia. Aby żuczki nie rozmnażały się, należy sięgnąć po sprawdzony środek na tego typu insekty w domu. Owady domowe szybko znikną, kiedy zastosujesz na nie chociażby mieszankę… boraksu z cukrem! Zmieszaj ze sobą tym celu boraks z cukrem, w proporcjach 1:1. Tuż przed tym, jak rozsypiesz mieszankę na spodkach (np. od słoików), koniecznie ustal trasę wędrówek robaków! Ta pułapka przyda się również na mrówki faraona. Są to robaki w domu, będące bardzo ruchliwymi. Mrówki faraona lubią słodkie zapachy – weź to pod uwagę podczas tworzenia pułapki! Do boraksu dodaj jeszcze… ugotowane jajko. Następnie ustaw pułapkę na trasie wędrówki mrówek. Zadziała niemal od razu! Jest jeszcze jedna pułapka na „faraonki” , która może zadziałać bardzo skutecznie zarówno na same mrówki, jak i czarne robactwo domowe. Wykorzystaj do tego proszek do pieczenia, cynamon i sól. Przyprawy wsyp do gniazda mrówek, a następnie zasyp też nimi trasy wędrówek mrówek faraona. W ten sposób insekty domowe napotkają barierę, która będzie dla nich ciężka do przekroczenia. Żeby uciec przed mieszanką, mrówki faraona będą musiały dosłownie… wejść w pułapkę! Oczywiście, szybko się wysuszając. Warto wspomnieć, że istnieje jeszcze jedna pułapka, która może skutecznie wytępić insekty domowe. Umieść łyżkę miodu na pokrywce od słoiczka. Wokół tej pokrywki dokładnie wysyp proszek do pieczenia. Mrówki wejdą prosto do miodu, przyklejając się do niego. To będzie ich… ostatnia uczta! Nie podoba ci się ten sposób? Sprawdź także artykuł z innymi poradami, jak wytępić mrówki w domu. Gryzki – robaczki kurzowe w domu Bardzo wielu ludziom gryzki kojarzą się z termitami albo ze wszami. Jednak, gryzki bardzo niewiele wspólnego mają z tymi robakami domowymi. Gryzki są to inaczej robaczki kurzowe. Żyją one w wilgotnym środowisku oraz pojawiają się w pomieszczeniach tam, gdzie jest słaba wentylacja. Gryzki bardzo często ukrywają się w zbożowych produktach, infekując je. Jak pozbyć się gryzków w mieszkaniu? Bardzo ważne są bieżące naprawy w domu – jeżeli zauważysz, że cieknie kran albo rury pod zlewem są „podejrzanego” stanu, koniecznie jest zreperuj! Bardzo ważne jest naprawianie usterek na bieżąco tak, aby robaczki kurzowe nie miały możliwości rozmnożenia się w sprzyjającym środowisku. Możesz także spróbować usunąć gryzki za pomocą pułapek sklepowych, na przykład ledowych. Insekty domowe – jak usunąć? Pluskwy – groźni „krwiopijcy” z materaca Pluskwy to owady domowe, jakie nie są latające – mimo to, działają na nerwy jeszcze bardziej, jak… muchy. Zazwyczaj mieszkają w materacu łóżka, ponieważ cenią sobie wilgotne środowisko oraz bliskość człowieka. Pluskwy żywią się ludzką krwią – a więc, przez to może być ciężko się ich pozbyć z domu. Zwłaszcza, że człowiek stanowi dla nich… główne pożywienie. Na bieżąco dbaj o swoją pościel oraz materac, „fundując” im regularne pranie, wietrzenie i wytrzepywanie z kurzu. Nie zapomnij o tym, by prać także swoją pościel w wysokiej temperaturze (najlepiej powyżej 65 stopni). Czasem, mimo wszystko, konieczna może okazać się profesjonalna dezynsekcja – na podobnej zasadzie, jak deratyzacja. To dobre rozwiązanie zwłaszcza, kiedy domowe sposoby się… nie sprawdzają! Najpopularniejsze insekty domowe w Polsce – zobacz jak z nimi walczyć Najlepsze opryskiwacze - sprawdź Karaluchy – słynne insekty domowe Karaluchy najczęściej pojawiają się… z brudu. Są jednymi z najbardziej przerażających insektów domowych. Bardzo często pojawiają się w zanieczyszczonych wieżowcach albo obiektach ze zsypami na śmieci. Karaluchy straszą nie tylko swoją ruchliwością, ale też twardym pancerzem i długimi, cienkimi czułkami. Podobnie, jak deratyzacja szczurów i myszy, przydać się tu może dezynsekcja. Czasami może okazać się ona wręcz koniecznością – a już zwłaszcza, kiedy nie możemy poradzić sobie z karaluchami samodzielnie. Bo co z tego, że wytępisz karaluchy, skoro będą żyły… u sąsiada za ścianą? Te insekty domowe bardzo często wędrują po rurach, ponieważ lubią ciepłe miejsce i tam też najchętniej przesiadują. Jeżeli glizdy bądź karaluchy są niezbyt mile widziane w domu, koniecznie codziennie sprzątaj mieszkanie – ograniczając karaluchom tym samym dostęp do żywności albo do wody. Woda jest im potrzebna do dalszego życia – warto więc robale od niej „odciąć”. Insekty domowe, które żyją z brudu, bardzo nie lubią zmian temperatury – dlatego koniecznie codziennie… wietrz swoje mieszkanie! To skutecznie przepędzi robaki z domu, a karaluchy nie będą do takiego mieszkania więcej wracać. Jest jeszcze jeden, bardzo skuteczny sposób na karaluchy. Jeżeli chcesz się ich pozbyć, możesz użyć w tym celu… piwa! Jeżeli nie szkoda będzie jednej butelki, możesz nasączyć bawełnianą ściereczkę piwem i wyłożyć ją w te miejsce, gdzie przebiega trasa wędrówek karaluchów. Prawda jest taka, że te robactwo domowe… uwielbia piwo! A więc, rano owady będą rano leżały nieprzytomne w jego oparach! Wówczas będziesz mógł zabrać karaluchy i wrzucić je do ognia. Nieco mniej humanitarną metodą będzie zalanie ich… wrzątkiem. Piwo można wykorzystać jeszcze w inny sposób. Wystarczy odstawić miseczkę z piwem, a następnie oprzeć o nią cienkie drewienko. Uwierz, że robaki w domu szybko wyczują aromat piwa i będą wspinać się po drewienku prosto do miski – oczywiście już z niej… nie wychodząc! Jeżeli chcesz, aby robactwo domowe nie zaglądało więcej do mieszkania, koniecznie wyrzucaj śmieci każdego dnia! Dbaj o czystość i zapamiętaj, że już samo wyrzucanie odpadów będzie działało bardzo skutecznie – zwłaszcza jeżeli będziesz tę czynność powtarzać… regularnie. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 94,5% czytelników artykuł okazał się być pomocny

robak z długimi czułkami